30 juli: Reisdag naar Danganparan

Vanmorgen weer om 05.30 uur de wekker gezet omdat we om 07.00 uur zouden vertrekken voor weer een lange reisdag van Bandung naar Danganparan in Central Java. Dit is een kustplaats aan de noordzijde van Java en is door de bekende tsunami erg zwaar beschadigd geweest. 500 mensen hebben hier de dood gevonden en de mensen zijn nog steeds getraumatiseerd. Je ziet nu ook allemaal bordjes met evacuatieroute.
De route leidde de meeste tijd over bergachtige wegen en mijn respect voor de chauffeur is enorm toegenomen. Door Indonesiërs wordt veelvuldig gebruik gemaakt van brommers en die hebben een beschermde status in het verkeer, net als bij ons de fietsers. Op die brommers rijden die gasten werkelijk als gekken, vaak zonder helm en als ze er eentje op hebben dan nog vaak zonder kinbandje. Als er een ongeval zou gebeuren met één van die brommerdwazen, zou de buschauffeur kennelijk altijd schuldig zijn.
Rond lunchtijd kwamen we bij een speciaal dorp genaamd Kampung Naga. Daar leeft men nog zonder stroom en stromend water. Men verbouwt daar hun eigen rijst en de vervaardiging van allerlei voorwerpen van bamboe. De gemeenschap kan daar niet verder uitbreiden hetgeen betekent dat alleen de jongste van een gezin daar mag blijven wonen en de rest elders een onderkomen in de omgeving moet zien te vinden.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Danganparan, waar we 3 overnachtingen hebben. Dit is een Djoser juniorreis 16+, hetgeen inhoudt dat hij gericht is op jongeren. Klinkt logisch!! De groep bestaat uit 12 volwassenen en 14 jongeren. Bijzonder genoeg komen er veel uit onze omgeving, Zoetermeer en Den Haag, Gouda en Haastrecht (meen ik), om maar wat te noemen. Zo'n reis houdt ook in dat er activiteiten zijn inbegrepen maar alles onderhandelaar is en je nergens aan mee moet doen. Een voorbeeld is ons bezoek onderweg naar Bogor. De meesten zijn even naar de botanische tuin gegaan maar 1 gezin is daar op zoek gegaan naar een ziekenhuis waar de moeder van 1 van de ouders had gelegen. Zij zijn daar door de directeur ontvangen en hebben ook foto's van destijds mee terug gekregen.
's Avonds hebben we gegeten bij een strandtent en hebben we nog lekker een drankje gedaan bij weer een andere lokaliteit. Het Internet is hier redelijk beroerd, dus weet niet wanneer ik dit kan posten.

29 juli: Bandung

Vandaag de reis gemaakt van Jakarta naar Bandung, dat nog steeds in West-Java ligt, en dat ging niet geheel zonder horten en stoten.
De reis zou voeren via Bogor,  wat de ouderen onder ons vast nog kennen als Buitenzorg en wat ook wel The City of Rain wordt genoemd. Onderweg waren we getuige van de enorme chaos op de weg. Ik heb geprobeerd daar wat van te filmen en als ik weer Internet heb zal ik die proberen op de site te zetten. Ik durf in veel vreemde landen te rijden, maar Indonesië hoort daar niet bij. Ik heb buitengewone respect voor onze buschauffeur.
Onderweg op de snelweg kregen we een lekke band waarbij de binnenste van de 2 rechter achterbanden leeg was. We moesten dus rustig aan verder. Nadeel was dat we aardig ver van de Botanische tuin bij het presidentiële zomerverblijf vandaan moesten staan omdat de chauffeur een plek moest gebruiken waar hij direct de band kon verwisselen tijdens ons bezoek. Omdat we vóór een bepaald tijdstip in Bandung moesten zijn hadden we maar weinig tijd voor dat bezoek. Die tuin is immens dus wij hebben in ruim 1 uur maar een hoekje kunnen zien. Vervolgens doorgereden en een spoedlunch 'genoten' bij KFC.
Vervolgens door naar Bandung waar we op tijd waren voor een voorstelling op een school waar kinderen worden opgeleid in het bespelen van een Angklung, een fantastisch leuk instrument dat is gemaakt van bamboe. Al heel jonge kinderen worden daar elke middag opgeleid om dat instrument te bespelen. Zij gaan eerst 's morgens naar school en 1 keer per week geven ze een voorstelling van ongeveer 2 uur. We begonnen met enige scepsis aan die voorstelling omdat het startte met Wayangpoppen,  maar dan veel geweldadiger en helemaal niet zoals we een dag eerder hadden gezien. Maar na dat eerste kwartiertje werd het steeds leuker en kregen we steeds meer te zien en te horen van de Indonesische cultuur en natuurlijk het instrument.
Daarna zijn we naar zo'n beetje het beste hotel in Indonesië gereden in Bandung, het Savoy Homannhotel. Hier is een maand of 2 geleden de Afrikaans-Aziatische conferentie gehouden waarbij ongeveer 70 regeringsleiders verbleven. Poeppie-luxe, dus. Wat wel weer gek is, is dat het Internet het hier niet doet.
De blog en bijbehorende informatie zal Ik dus posten als we weer Internet hebben.

31 juli: The Green Canyon

Vanmorgen was de eerste ochtend dat we konden uitslapen en zoals meestal gebeurt ben je dan toch erg bijtijds wakker, ikzelf rond 07.00 uur. We hadden een relaxte ochtend, hoewel, als je veel tijd kwijt bent aan het proberen in te loggen op de hotel WiFi, is dat niet echt relaxt.  Uiteindelijk de poging gestaakt, een korte strandwandeling gemaakt en weer geluncht bij een strandtent waar we gisteren ook gedineerd hebben.
Om 14.00 uur zijn we met de hele groep met de bus vertrokken naar The Green Canyon op zo'n 45 minuten rijden vanaf het hotel. Daar zijn we met 5 bootjes stroomopwaarts gevaren waarbij de rivier in een steeds steilere Canyon terechtkwam. Daar konden de bootjes niet meer verder vanwege enorme rotsen in het water en moesten we dus uitstappen. Van daar af kon je nog verder zwemmen de rivier op en na 200 meter was er een hoge rots waar je vanaf kon springen, het water in. Daar zag je overduidelijk het verschil tussen de Nederlandse en overige aanwezigen. Onze hele groep zwom gewoon in de bekende zwemkleding waar de overige, vooral Indonesische mensen een broek, shirt en zwemvest droegen, en soms zelfs een helm. Van daar af kon je nog een stukje verder de Canyon in met stroomversnellingen en rotspartijen. Het zicht daar was adembenemend mooi, zeker op de plekken waar de zon de Canyon in scheen dor de druppelgordijnen die van de hoge wanden neervielen.
Terwijl ik dit schrijf is het 18.30 uur (overigens, toen ik dit epistel begon had ik onverwachts internetverbinding en heb ik snel de 2 vorige dagen gepost, nog wel zonder foto's maar die houden jullie tegoed. Marjon heeft de meeste foto's en heeft nog geen internet om ze naar mij te versturen) en is het hier al geheel donker. Over een uurtje gaan we met z'n allen barbecuen op het strand bij een groot kampvuur en met een heerlijke koude Indonesische Bintang.

28 juli: Batavia en Wayangpoppen

Vanmorgen hebben we eerst wat info gehad van onze reisleidster Jolanda over de spelregels en mogelijkheden. Ik beheer sindsdien de fooienpot.
Vervolgens zijn we te voet gegaan naar de haven waar we een bezoek brachten aan de watchtower en het huidige Maritiem museum waar in de VOC-tijd de opslag van specerijen was gesitueerd. In die toren heb ik mijn eerste Aziatische en Indonesische cache gevonden. Daarna zijn we via een lokale markt, met echt stinkende plekjes, gegaan naar de haven zelf waar we op enkele gammele bootjes zijn gestapt en zijn gevaren naar de monding van de rivier, die daar uitmondt in de Javazee. Daar zijn we overgestapt op 1 van de grote vissersboten.
Daarna zijn we gelopen naar het Fatahillah Square waar we gisteren ook even hadden rondgelopen. Nu kregen we wat informatie over de gebouwen daar en over het Nederlandse en Portugese verleden. Wist je overigens dat het woord Indonesië betekent 'Many  ethnics, many islands'. Heel toepasselijk, omdat hier ontzettend veel etnische groepen leven op de vele eilanden en eilandjes.
Nog voor de lunch hebben we een korte voorstelling gekregen met Wayangpoppen, door een man wiens familie die poppen al generaties maakt. Hij heeft ook gewerkt in een museum in Amsterdam. Een Wayang-voorstelling duurt normaal 9 uren en er zijn 26 voorstellingen die ofwel gaan over de liefde of over oorlog. De poppen zijn gemaakt van buffelleer en blijven dan vele jaren goed. Hij heeft 1 van die verhalen bekort tot slechts 15 minuten.
Na de lunch zijn we gelopen naar de Chinese wijk en zijn daar op zoek gegaan naar een Chinese tempel, verscholen in een smoezelig straatje. Van daar af zijn we met 2 tuctucs teruggereden naar het hotel en nu zitten we weer lekker bij te komen van de warmte in het zwembad.

Oversteken is hier overigens een hele sensatie. Help je in Nederland anderen naar de overkant, hebben we hier gebruik gemaakt van een oud dametje om mee over te steken. Het is eigenlijk een kwestie van je hand op steken en dan gewoon gaan en niet meer twijfelen want ze rijden voor en achter je langs maar ze stoppen wel voor je als je hen de weg verspert.

De groep lijkt op het eerste gezicht erg gezellig en de jongeren hebben elkaar inmiddels in het zwembad gevonden. Vanavond heerlijk gegeten in Café Batavia en zo dus m ook de anderen beter leren kennen. Ja, erg gezellige groep hebben we!

27 juli: Eerste dag in Jakarta

Hotel De Rivier was voorheen Hotel Batavia. Het is enigszins vergane glorie maar volgens mij worden met de nieuwe naam ook verbeteringen ingevoerd. De airco is uitstekend, overal WiFi en de eerste blik op het restaurant ziet er ook goed uit, evenals de entree van het hotel.
We zijn net met onze vermoeide jetlag-koppen een stukje de stad ingelopen naar een plein waar allemaal gebouwen staan uit ons koloniale verleden . Café Batavia station dar ook en is nu een goed restaurant en daar gaan we morgen gezamenlijk met de groep eten. In een ander restaurantje hebben we geluncht.
Indonesië is het land met de meeste moslims. Op dat plein was het ook een bonte verzameling van veel studenten en het leek er meer op dat wij de atractie daar waren. Er wilden 2 studentes met Amke op de foto, waarschijnlijk omdat zij zo lang is en ikzelf werd door 2 groepen scholieren bevraagd over ons verblijf. Was erg verrassend en ontzettend leuk. Een oud baasje sprak ons ook nog aan in gebrekkig Nederlands over de gebouwen op dat plein, waaronder ook het Gouverneursgebouw en andere bezienswaardigheden in Jakarta en daarbuiten. Moeilijk soms te verstaan maar wel leuk. Toch heeft het echt iets relaxt hier, heel anders dan we vorig jaar hadden in Pretoria en Johannesburg in Zuid Afrika.
Het verkeer hier is een sensatie! Wat een chaos!! En verkeersregels, daar doen ze hier volgens mij niet aan. Ze rijden ook hier link en het recht van de hardste toeter lijkt hier te gelden. En zowaar zagen wij een voetgangersoversteekplaats, geregeld door verkeerslichten. Een meisje stond aan de overkant en die Had niet gedrukt op het knopje dus deed ik dat maar, maar dat had geen enkel effect. Ik krijg wel groen en het verkeer rood, maar ze zitten je echt aan te kijken hoe je het in je hoofd haalt om het verkeer te belemmeren. Ik heb het 1 keer erger gezien, in Cairo.
Benieuwd of we zo al kennis gaan maken met de rest van de groep die zo zal aankomen. Voor de dag van morgen maak ik een aparte blog.

27 juli: Aankomst Jakarta

We zijn aangekomen in Jakarta. Het weer is uitstekend, zij het wat aan de warme kant, maar de temperatuur is hier bijna standaard zo'n 32 graden overdag en 's nachts net boven de 20 graden. Het tijdsverschil met Nederland is 5 uren, dus terwijl ik dit schrijf in Jakarta omstreeks 12.00 uur is het in Nederland 07.00 uur. Goede morgen dus!
We zijn veel eerder dan de rest van de groep hier aangekomen. De rest reist met KLM en komt rond 17.30 uur aan. Wij durfden het aan om met Malaysia te reizen en dat levert nu wat extra vrije uurtjes op. Eerst even wat uitrusten en dan zoeken we wellicht een pleintje hier in de buurt van het Rivier Hotel. We zitten hier vlak bij de haven en midden in voormalig Bataviastad. Daar gaan we morgen met de groep een bezoek aan brengen.
We hebben net in de lobby van het hotel ook kennis gemaakt met onze reisleidster Jolanda en de eerste indruk is een enthousiaste en gezellige dame.
Het uitzicht vanuit de hotelkamer is niet helemaal geweldig (zie foto) en gericht op de haven waar het maritiem museum is met daarbij een oude wachttoren. Helaas is die op maandagen gesloten anders was ik daar naartoe gelopen want in die toren is een cache verstopt, dat was dan de eerste Indonesië geweest. Hopelijk hebben we daar morgen dan wel tijd voor.

26 juli - Onderweg

Tja, we vliegen met Malaysia Airline en dat is natuurlijk voorlopig nog beladen gezien de heftige incidenten in 2014.
Ik moet zeggen dat de beenruimte beter is dan in KLM-vliegtuigen, dus dat voordeeltje hebben we al en dat is een behoorlijke pluspunt gezien de vlucht van ruim 12 uren. De eerste warme maaltijd hebben we al achter de kiezen. Voor Marjon een lasagne en voor Amke en mij een kip-soja met rijst.
Overigens vlogen we rond 13.45 uur over Tsjechië en hebben uitbundig gezwaaid toen we ten noorden van Zebrakov passeerden. Tussendoor even een verwonderpuntje: hoeveel discussies zullen er vooraf plaatsvinden over wie er bij het raam mag zitten? Je herkent dat vast wel! Waarom worden dan 3 minuten na de start vrijwel alle luiken gesloten???? Mensen missen zo wellicht een adembenemend schouwspel als op de hoes Moonflower van Santana. Zo, dat ben ik kwijt!
De reis voert verder over Slowakije en Hongarije. Vervolgens  Roemenië en Bulgarije en globaal over Istanbul en Ankara. Daar buigen we oostelijk af en vliegen langs de zuidkant van Georgië en Azerbeidzjan om vervolgens net zuidelijk Teheran te passeren. Dan buigen we af naar zuidoostelijke richting tot aan de Golf van Oman. Van daar af steken we de Arabische Zee over en komen net ten zuiden van Mumbai boven Indiaas grondgebied. Daarna, weer boven water vliegen we precies over de Nicolas Islands (zoals je weet behorende bij India) en passeren we over het noordelijke puntje van Sumatra en dalen dan af naar Kuala Lumpur.
In totaal wel een uur vertraging gehad maar de vlucht naar Jakarta is ook vertraagd dus we gaan zo aan boord op weg naar Indonesië.

26 juli - Vertrek naar Indonesië

Zo, de reis is begonnen! Vanmorgen opgehaald door de taxi. Dat is ongeveer net zo duur als 3 weken parkeren op P3. Eerst zo'n 4.000.000 roepia gehaald bij het GWK op Schiphol, dus we lijken stinkend rijk nu. De controle is superrelaxt geregeld nu, dus daar gingen we snel en soepel doorheen.
En zo soepel als de route tot in het vliegtuig ging, zo stroef gaat het met de start van de vlucht. Vanwege de drukte starten we niet om 11.45 uur maar waarschijnlijk ongeveer 45 minuten later. Hopelijk wacht de vlucht van Kuala Lumpur naar Jakarta op ons. Dat werd althans wel beloofd Door de stewardess. Nou, mij  eerstvolgende bericht zal waarschijnlijk volgen vanaf Indonesië en maar hopen dat Internet daar volop aanwezig is.

Een nieuwe reis......

Dit jaar gaan we een reis maken naar Indonesië, om preciezer te zijn, naar de eilanden Java en Bali. Met WE bedoel ik tevens Marjon en Amke. Het is een zogenoemde junior groepsreis van Djoser, waarbij jongeren meegaan van 16+.

Zoals bijna gebruikelijk maak ik van potentieel interessante reizen een blog met verhalen en foto's.

We vertrekken komende zondag en komen 3 weken later weer thuis. Heel globaal ziet het reischema er als volgt uit:

• Aankomst Jakarta
• Bandung
• Yogyakarta en bezoek aan de Borobudur
• Bezoek Bromo vulkaan
• Lovina op Bali
• Ubud
• Denpasar en vertrek naar Amsterdam

Op het moment is op Java de vulkaan Mount Raung actief die met name het vliegverkeer van en naar Denpasar regelmatig verstoort maar dat vliegveld gebruiken we alleen voor de terugvlucht. We maken ons daar dus niet veel zorgen om.

Ik moet nog hier en daar sleutelen aan de pagina en vanaf zondag kun je meelezen met onze reisverhalen. De publicaties zijn wel afhankelijk van de beschikbaarheid van Internet.