Vanmorgen hebben we eerst een bezoek gebracht aan een batikgalerij die kennelijk vermaard is in Yogyakarta, kortweg Yogya genoemd. Mr. Kabul Picasso (laatste is zijn bijnaam) liet ons zien hoe dat met de hand gemaakt wordt en hoeveel tijd en werk erin gaat zitten. Enkele groepsgenoten mochten het ook proberen en hebben een stukje batik mee mogen nemen.
Vervolgens zijn we daar in becaks gestapt en gereden naar het Kraton, het paleis van de sultan. Inmiddels is de 10e sultan aan de macht. De 9e sultan heeft op het gymnasium Haarlem zijn schoolopleiding genoten en daarna gestudeerd in Leiden. Zijn diploma's lagen daar ook nog. Was wel mooi daar. Van de Kraton zijn we gelopen naar het Taman Sari waterkasteel van de sultan, weet even niet meer welke. Hij had 150 kinderen en 5 vrouwen, zover bekend. In het waterkasteel had hij een zwembad voor de kinderen en een voor de vrouwen. Vanuit een toren bekeek hij de vrouwen en gooide een bloem naar de vrouw die hij wel zag zitten en die mocht naar zijn privé zwembad en ik gok dat daar dan ook wel de basis ligt van het verwekken van zijn kinderen.
Met de becaks zijn we toen weer naar de bus gereden en met de bus weer naar het hotel. Eigenlijk zouden we onderweg nog gaan lunchen, maar we waren al laat en er schijnt een soort verkeerscirculatieplan te zijn in Yogya, althans ik geef het maar een deftige naam. Je kunt alleen maar een bepaalde richting op rijden, dus als je van A naar B rijdt, moet je via Z weer naar A. Toen was het al rond 15.00 uur toen we zowel in de buurt van het hotel als de lunchlokatie kwamen. Toen besloten we maar in het hotel te lunchen. Het hotel heeft wel prima kamers maar ze mogen hier echt een nieuwe logistiek manager aannemen. Gisteren toen we aankwamen waren ze al direct door de cola en Sprite heen en bij het avondeten ook door de Bintang, het heerlijke Indonesische bier. Nu, bij de lunch, hebben ze ook geen cola of Bintang meer en ook geen broodjes voor burgers. Bij bijna elke tafel zijn ze al langs geweest omdat ze iets niet in huis hadden.
Overal waar we komen, wil iedereen met ons op de foto. Er zijn 3 erg lange jongens bij maar ook de meiden zijn populair. Ze vragen doorgaans netjes of het mag en als je Ja zegt lijken ze echt diepgelukkig. Zij krijgen hier op school als vreemde taal Engels geleerd en worden door de leerkrachten gestimuleerd om met toeristen te praten en dat doen ze dus ook. De islam is wel verreweg de grootste godsdienst in dit land en zoals in een eerdere blog gemeld is het ook het land met de meeste moslims. We hebben een Indonesische tourgids en regelmatig hebben we gesprekken over de islam. Ook hier vecht de regering tegen aanhangers van Isis en zijn er ook op met name Bali 2 aanslagen geweest maar hun visie is duidelijk, de islam is een vredelievende godsdienst en het idee dat als je een aanslag pleegt en mensen doodt je dan een vermoeiend aantal maagden krijgt en naar de hemel zou gaan noemt hij met stemverheffing bullshit. Ze gaan gewoon naar de hel! De mensen die er anders over denken zijn volgens hem gebrainwashed. Maar zoals in veel meer islamitische landen leeft daar het probleem veel minder dan in westerse landen. Hier heeft men respect voor het leven en de mens en men draagt dat ook uit.
Vanavond gaan we met de hele groep naar het Ramayana-ballet, ja ook alle jongens. Een van de moeders was even van haar stuk gebracht toen ze het hoorde. Daarvoor gaan we met z'n allen nog dineren bij een buffet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten