Vandaag moesten we weer vroeg op omdat we een 2 uur durende rit zouden hebben naar de Prambanan tempel, maar daar waren we met ongeveer 30 minuten al aanwezig. Een miscommunicatie tussen de reisleidster en de gids. Die gids weet ontzettend veel, maar is ook wel een beetje een warhoofd. Voordeel was wel dat we enerzijds op een koeler moment de rondleiding kregen en daarna ook even wat meer vrije tijd zouden hebben. De rondleiding werd verzorgd door een Nederlands sprekende gids die vertelde dat hij ook 2 dagen met Erica Terpstra het complex had bezocht voor haar reisverhalen. Elke bezienswaardigheid heeft zijn eigen gidsen en je mag niet je meereizende gids daarvoor gebruiken.
De Prambanan is misschien nog wel mooier dan de Borobudur en het complex is ook groter. Het is even een raadsel waarom de Borobudur zoveel bekender is, maar mocht je een keer Java aandoen en in Yogyakarta verblijven dan moet je hier zeker naartoe. De Prambanan is een Hindoeïstische tempel en is ongeveer gelijktijdig met de Borobudur gebouwd.
De Prambanan is in 2006 zeer ernstig getroffen door de aardbeving en van de vele honderden tempels zijn er in totaal nog pas ongeveer 35 gerestaureerd. De grootste tempels zijn inmiddels weer gereed. Sinds de aardbeving is het complex 8 jaar voor publiek gesloten geweest, althans dat je tussen de tempels door kon lopen. De hoofdtempel is 47 meter hoog en is daarmee ook hoger dan de Borobudur. Wat dit complex zoveel mooier maakt zijn de vele reliëfs en de grilligere vormen. Met een treintje zijn we naar een ander deel van het tempelcomplex gereden waar nog veel meer werk is aan de restauratie. Bij veel tempels kun je nog zien dat er een aardbeving de oorzaak was van het ineenstorten, daar waar de stenen ondeling van elkaar zijn verschoven. Het is één grote 3D-puzzel waar een ieder geval nog vele jaren werkgelegenheid is.
Wat leuk is op Java, dat veel mensen hun werk hier zelf maken. Om een voorbeeld te noemen. Als er aan de weg wordt gewerkt en die weg is deels afgesloten, dan organiseert de plaatselijke bevolking de doorstroming van het verkeer, soms zelfs met een geïmproviseerde slagboom. Zij krijgen daar dan een beetje geld voor en de mensen geven dat ook! Ook bijvoorbeeld bij een doorsteek in de weg, staat iemand met een oranje hesje die je helpt oversteken of zorgt dat je de vrije doorgang hebt en ook die wordt dan 1000 roepia toegestopt, een kleine 7 cent.
Inmiddels snappen we ook wel waarom veel mensen met een doekje voor de mond door de straten gaan. De vieze lucht slaat je echt op de longen en dat merk je direct als in een becak rondrijdt. Morgen en overmorgen hebben we 2 rijden naar de Bromo vulkaan en hopelijk krijgen we daar ook een schoner lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten